Choć umowa sprzedaży, znana też jako umowa kupna-sprzedaży, jest najpowszechniejszą umową w Kodeksie Cywilnym i jest dobrze kojarzona przez większość ludzi, w praktyce rzadko miewamy okazję taką zawierać. W życiu codziennym zakupów dokonujemy raczej w sklepach, gdzie nie ma konieczności zawierania takiej umowy, toteż nie jest to coś, z czym stykamy się na co dzień.

Inaczej sprawa ma się przy kupowaniu, na przykład, używanego samochodu, roweru, czy nawet mebli. W tej sytuacji sporządzenie umowy kupna-sprzedaży jest jak najbardziej uzasadnione i ma na celu oficjalne, prawne przypieczętowanie transakcji. Na postawie takiej umowy sprzedawca przekazuje przedmiot nabywcy, nabywca zaś opłaca przedmiot ustaloną stawką. W zasadzie nie istnieje konkretna forma, w jakiej umowa musi wystąpić, jak formularz, czy też wzór. W Internecie nietrudno znaleźć przykładowe wzory umów, z których można korzystać. Istnieje jednak kilka elementów, które muszą koniecznie się w niej pojawić, oraz kilka innych, które nie są obowiązkowe, jednak w pewnych, określonych sytuacjach, uzasadnione. Dlatego, jeśli zdecydujesz się pobrać wzór z Internetu, upewnij się, że wszystkie te kwestie zostały w umowie poruszone. Poniżej znaleźć można wyszczególnienie takich elementów, wraz z ich omówieniem.

Elementy obowiązkowe

Pewne kwestie muszą zostać zawarte obowiązkowo w umowie kupna-sprzedaży. Dotyczy to informacji, bez których transakcja nie jest do końca jasna i w świetle prawa mogłaby być w jakiś sposób podważona.

Przede wszystkim jest to więc przedmiot sprzedaży, czyli to, co w wyniku transakcji zmienia właściciela. Przedmiot sprzedaży może być jakimkolwiek dopuszczonym do obiegu towarem. W tej definicji mieszczą się nie tylko przedmioty, ale też energia, prawa majątkowe, czy grupy rzeczy lub praw. Ponadto przedmiot sprzedaży musi być bardzo dokładnie opisany, ze szczegółami, które pozwolą go jasno zidentyfikować. Najłatwiej wyjaśnić to na przykładzie samochodu. Nie wystarczy tu informacja, że chodzi o samochód, a nawet, że jest to samochód np. ciężarowy. Potrzebne będą też dodatkowe dane, takie jak marka, kolor, data produkcji, rodzaj oraz indywidualne numery.

Drugim najważniejszym elementem, który musi pojawić się na umowie jest informacja o stronach umowy, a zatem dane sprzedawcy i nabywcy. Mogą to być osoby fizyczne, czy prawne. Podobnie jak w przypadku przedmiotu sprzedaży opis stron umowy musi dostarczać wystarczających szczegółów, by dało się je jednoznacznie zidentyfikować. Powinny to więc być imiona, nazwiska, adresy, numer dowodu tożsamości, może być również PESEL. Jeśli stronami są przedsiębiorcy, pojawić się musi nazwa firmy, jej adres, NIP i dane osoby reprezentującej organizację.

Kolejną istotną informacją jest cena. Umowa kupna-sprzedaży zakłada, że dany produkt został kupiony za określoną sumę. Cena w jednostkach pieniężnych musi więc pojawić się na umowie. Nie ma znaczenia, czy transakcja została dokonana gotówką, czy bezgotówkowo - obie formy są dopuszczalne. Jeśli ceny nie ma w ogóle, umowa traktowana jest jak umowy darowizny, nie zaś sprzedaży, natomiast jeśli zamiast kwoty pieniędzy pojawi się tam ekwiwalent w postaci na przykład innego produktu, będzie to umowa zamiany.
Ostatnie obowiązkowe elementy to podpisy obu stron, a także miejsce gdzie umowa została zawarta i data.

Elementy nieobowiązkowe

Zależnie od decyzji stron na drodze ustalania szczegółów transakcji, można do umowy dołączyć dodatkowe informacje. Nie są to już elementy obowiązkowe, bez których umowa jest nieważna, ale mogą one być przydatne na etapie realizacji umowy, lub później, w przypadku ewentualnych roszczeń. Do tego typu elementów należy miejsce i termin przekazania przedmiotu umowy, sposób dostawy, czy dodatkowa gwarancja ustalona przez strony. Może to być też informacja o zaliczkach, czy zadatkach, jeśli takowe zostaną uzgodnione. Należy pamiętać o tym, jaka jest różnica między zadatkiem a zaliczką - jeśli umowa kupna-sprzedaży ostatecznie nie dojdzie do skutku zaliczka zostaje zwrócona, natomiast zadatek nie podlega zwrotowi.

Pomoc merytoryczna: KKPR.pl